LYMOO

داداشم امشب خیلی گریه کرد
نه با نوحه و روضه ی فلان مداح... اصلا نیازی نداشت کسی براش روضه بخونه. خودش گریه میکرد ... دلم ازین گریه ها میخواد :(
امشب شب وحشتناکیه... زینب تنهاست ... بچه ها ترسیده ن ... فردا شروع مصیبته ...

حاج آقا علوی تهرانی یه حرف خوبی میزنه
میگه مصیبت خیلی سنگینه... چرا ما نمیمیریم؟!
ما درک نمیکنیم. ما ظاهرش رو میبینیم و گریه میکنیم. ولی فکر میکنم خیلی عمیق تر از اینها باید وارد شد.
نمی فهمم آدما بدون امام حسین چیکار میکنن؟ نمی فهمم چه جوری میشه بدون امام حسین زندگی کرد؟ نه که خیلی آدم خوبی باشم. فقط اینو میدونم که عاشقای امام حسین خیلیاشون نمی فهمن مصیبت رو. خیلی هاشون سطحی به ماجرا نگاه میکنن. اما همه ی زندگی شون امام حسینه. همه ی عشقشون کربلاس. با یه ذکر یا حسین گوله گوله اشک میریزن. خیلی حس و حال خوبی دارن. وقتی امام حسین باهاشونه و اونا همراه امام حسینن هیچ وقت شکست نمی خورن. چون از خود امام یاد گرفتن که حتی اگه ظلم به ظاهر بهشون چیره بشه، نهایتا چیزی که تا ابد باقی میمونه حق و حقیقته. 
برای اینکه عاشق امام حسین باشیم هم لازم نیست حتما مسلمون باشیم. لازم نیست شیعه باشیم ... کاری که امام حسین با دلها میکنه ربطی به دین و مذهبشون نداره. فقط کافیه آزاده باشیم. به این ترتیب حسینی باشیم، حسینی بمونیم و حسینی بمیریم.

امشب این سفره جمع شد و رفت تا سال دیگه. کی میدونه ما اینقدر زنده میمونیم که سال بعد هم محرم رو درک کنیم یا نه؟ یا حتی اگر هم زنده باشیم شاید توفیقش رو پیدا نکنیم. 
گفته شده بر در عرش الهی نوشتند : ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه




+مواظب باشیم از دستمون نره... ظواهر دنیا فریبمون ندن... چون نهایتا همه رفتنی هستیم، آیا وقتی گذاشتنمون توی قبر میتونیم جوابگوی اعمالمون باشیم؟ پیشنهاد میکنم سوال های شب اول قبر رو یک بار هم شده بخونید و سعی کنید وقتی زنده هستین جوابشونو بدین. حتی همین الان هم پاسخ دادن بهشون بنظر سخت میاد. چه برسه به اون زمانی که از وحشت فکر هم نمیتونیم بکنیم و فقط جوابهایی رو میتونیم بدیم که با قلب و روحمون به باورشون رسیده باشیم. دریابیم این چند صباح رو ... همه رفتنی هستیم...