یه سری آدما هستن که همیشه خوشحالن ! همیشه ی خدا ! آدمای مجازی رو میگم. پروفایل اینستاگرامشون پره از لحظه های شاد و در واقع چیزی نیست جز لحظه های شاد. هر روز یه جا رو میگردن و با یه سری از دوستانشون بیرون میرن و سلفی می گیرن... یا مثلا همه ش دارن از موفقیت هایی که کسب کردن عکس میذارن و خلاصه هیچ غمی ندارن تو زندگی شون.
ازشون متنفرم.
نه بخاطر اینکه خوشحالن. بخاطر اینکه دروغ میگن. بخاطر اینکه من نمی تونم باور کنم که یه عده از آدما وجود دارن که نمی دونن سختی کشیدن ینی چی و یه عده هم هستن که اینقدر سختی کشیدن که شب ها که می خوان به خواب برن، یادشون نمی ره بخاطر نفسی که میاد و میره از خدا تشکر کنن.
یه سری آدمها هستن که دل آدمای دیگه رو می سوزونن. اینستاگرام خیلی چیز بدیه. وقتی نمی دونیم مرزهامونو خیلی چیز بدیه.
وقتی روز پدر عکس خودش و پدرش رو میذاره و من می دونم که یکی از فالوور هاش هست که اون روز اینستاگرام رو چک نمی کنه. چون خونه نیست. چون کنار قبر پدرش توی بهشت زهرا نشسته و با یه غم عجیبی فاتحه میخونه. یه سریا از بعضی از نعمت ها محرومن. همه مون اینو میدونیم اما بدون اینکه به این موضوع اهمیت بدیم انگار دوست داریم هر چیزی که داریم و باعث خوشحالیمونه رو به رخ بقیه بکشیم.
بعضیا هستن که خیلی خوشگلن یا خیلی خوش هیکل. اینا علاوه بر اینکه انواع و اقسام ژست ها رو برای عکس اینستاگرام میگیرن و پست میکنن، خودشون رو برتر از بقیه هم میدونن! زیبایی تو رو خدا بهت داده. تو حق نداری اونو اینجوری در معرض نمایش بذاری! اما کیه که گوشش بدهکار باشه؟ اینقدر این کار ها رو ادامه دادین که دیگه تقریبا شده یه جور «شاخیت»! اینقدر که هر کسی هم که یه سری ایراد هایی داره و زیبای کامل شاید نیست اینکار رو میکنه و با توسل به فوتوشاپ و کراپ و فیلتر عکس سعی می کنه به زمره ی شاخ های اینستاگرام بپیونده!
به بقیه چه ربطی داره که تو چه مدل گوشی داری یا چه مدل دوربینی داری یا چه مدل ماشینی سوار میشی یا خونتون کجاس؟ به بقیه چه ربطی داره که تو اینقدر پولداری که نمی دونی چطوری اون پولتو حروم کنی! من میدونم تو همین اینستاگرام کسایی هستن که تازه یه گوشی هوشمند خریدن با مدل های پایین و به زحمت خودشونو تا اینجا کشیدن بالا. حالا تو با به رخ کشیدن همه ی دارایی هات توی اینستاگرام میخوای چیو ثابت کنی؟! با هر باری که اون بدبخت با دیدن عکس های تو یاد بدبختی های خودش میفته... یاد نداری های خودش ... و دلش میشکنه و به خدا معترض میشه که این چه جور عدالتیه ... با هر باری که قلبش بی صدا گریه میکنه تو مسئولی...
برای همین اصلا برام مهم نیست که ناراحت میشه کسی یا نمیشه. از این آدما متنفرم. اینها آدمهای خودبین خودخواهی هستن که فقط به فکر جلب توجهن.
فقط وقتی دارین از موهای بلند و زیباتون که اتفاقا به تازگی رنگشونم کردین و پرپشت تر از همیشه به نظر میرسن عکس می گیرین تا بذارین اینستاگرام، به دختر سرطانی فکر کنین که ممکنه عکستونو ببینه و یاد شیمی درمانی فردا صبحش بیفته...
آی آدما! خیلی مزخرفین... خیلی...
بیاین فکر کنین... همه مون گاهی حتی ناخواسته یه همچین چیزایی از زیر دستمون در میره... به فکر بقیه نیستیم چون خیلی درگیر خودمونیم... بیاین اینقدر خودخواه نباشیم. بیاین لااقل استارتشو بزنیم... :(
+از قالبم متنفرم
++عوضش کردم. چشام نمیدید با قالب مشکی شماها چطوری می خوندین اصن :|
