نمیگم وبلاگ جدید، چون اون وقت این میشه قدیمی. ولی اینجا نمیتونم به دلایلی چیزایی که دلم میخواد بگم رو بگم.

آدمایی که اینجا منو دنبال میکنن همه شون اون جوری که الان احتیاج دارم، منو نمیبینن. میترسم از اینکه حتی درکم نکنن و تا الانم بهم ثابت شده تعداد زیادی شون درکم نمیکنن. 

بهرحال من تو این برهه از زندگی م احتیاج دارم که دوستای کاملا مجازی داشته باشم که منو درک کنن. که وقتی ازم میپرسن حالت چطوره؟ واقعا جویای احوالم باشن.

اگه میتونین با من همراه بشین بهم پیام بدین.

 

+این وبلاگ باز هم آپدیت میشه و پایان کارش نیست.